از شریعتی

از شریعتی تا حالا چیزی نخوندم. نمی دونم چرا هیچ رقبتی هم برای رفتن به سمت کتاباش ندارم. ولی همیشه از ادبیاتش خوشم اومده. خوندن قسمت هایی از کویر همیشه به من حس جالبی داده. یا یه بازه 6 - 7 ماهه، اوقات بیکاریم اگر می خواستم شعری بخونم، از دفترهای سبز شریعتی می خوندم. این قضیه مال همون زمانیه که  یه پوسترش هم به دیوار اتاقم چسبونده بودم. عکسش بود و این شعر

�نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد،

نمیخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم

چه خواهد ساخت،

...�

اما امروز بالاخره یه مطلب از نوع دیگه (یعنی مطلبی که صرفاً ادبی نباشه) ازش خوندم. واقعن تعجب کردم. و فهمیدم که چرا رغبت نمی کردم برم سراغ نوشته هاش. مطلب یه خورده طولانیه ولی اگر دوست دارین بخونینش این نوشته وبلاگ آب وآتش رو بخونید. بیشتر از همه از این متعجبم که چرا هنوز شریعتی به عنوان سنبل روشنفکری شناخته می شه و به چه دلیلی عده ای همچنان از سینه چاکان آن حضرت اند؟

یه چند دقیقه بعد یک مطلب دیگه به چشمم خورد. نامه سرگشاده میشل فوکو به مهدی بازرگان. نامه بسیار جالبیه و ارزش خوندن داره. جالبه که فوکو تو این نامه به طور غیر مستقیم به ادعاهای شریعتی جواب می ده. بارزترین قسمتش همون �حکومت اسلامی� است که فوکو می گه شما بخش حکومتش رو ول کردید و به اسلامیش چسبیدید، غافل از اینکه حکومت به صرف حکومت بودنش (چه دموکراتیک، چه سوسیالیست، چه لیبرال، چه مردمی و چه حتی اسلامی) یک سری خواصی داره که نمی شه اون ها رو نا دیده گرفت.

با شناختی که من از شریعتی دارم، آدمی نبود که این جور مسائل رو نفهمه یا نبینه. فکر می کنم به عمد در زمینه هایی سکوت می کرد یا ذهن شنونده هاش رو عمدن به سمت و سو هایی می برد که این سوال ها براشون پیش نیاد.

ولی یک سوال همواره ذهن من رو قلقلک می ده و اونم اینه که آیا واقعاً مفهومی که از کلمه ی �حکومت اسلامی� تو ذهنش بوده همین ولایت فقیهه که الآن داره پیاده می شه یا چیز دیگه ای بوده. برداشتی که من الآن دارم اینه که دقیقاً همین نوع حکومت تو ذهنش بوده.

------------------------------------------------------------------------------------

پ.ن: من نه در حدی هستم که بخوام شریعتی رو نقد کنم و نه به اون اندازه کتاباش رو خوندم که درست بشناسمش. چیزایی که اینجا نوشته شده تنها تصویری از شریعتیه که تو ذهن من شکل گرفته